โครงการ “การส่งเสริมนโยบายสาธารณะในการติดตั้งใช้งานระบบบำบัดน้ำเสีย ณ แหล่งกำเนิด ในสถานประกอบการร้านอาหาร” มีเป้าหมายเพื่อดำเนินการถ่ายทอดเทคโนโลยีการบำบัดน้ำเสียโดยจัดสร้างต้นแบบระบบบำบัดน้ำเสีย ณ แหล่งกำเนิด ให้มีความเหมาะสมกับองค์ประกอบของน้ำเสีย บริบทของพื้นที่ มีความสะดวกและง่ายต่อการใช้งาน ทั้งนี้เพื่อให้เกิดต้นแบบของการดำเนินงานด้านการบำบัดน้ำเสียในสถานประกอบการร้านอาหารที่เป็นรูปธรรม โดยผลลัพธ์จากโครงการ คือ ต้นแบบของระบบบำบัดน้ำเสีย และคู่มือองค์ความรู้ “เทคโนโลยีระบบบำบัดน้ำเสีย ณ แหล่งกำเนิด: สำหรับร้านอาหาร” ที่ผู้ประกอบการร้านอาหารอื่นๆ สามารถนำไปใช้เป็นคู่มือในการก่อสร้างและติดตั้งได้ รวมทั้งยังเป็นเครื่องมือสำหรับหน่วยงานภาครัฐที่เกี่ยวข้องจะสามารถนำไปใช้ประโยชน์ในการเผยแพร่ประชาสัมพันธ์ หรือเพื่อการกำหนดนโยบายสาธารณะด้านการบังคับใช้กฎหมายการบำบัดน้ำเสียในสถานประกอบการร้านอาหารร่วมกับมาตรการเชิงบวกต่างๆ เช่น มาตรการทางภาษี การขอต่อใบอนุญาต การตลาด เป็นต้น โดยโครงการนี้เลือกพื้นที่ศึกษาบนพื้นฐานความต้องการของผู้ใช้งาน ได้แก่ กลุ่มผู้ประกอบการร้านอาหารวัดพระธาตุผาซ่อนแก้ว อำเภอเขาค้อ จังหวัดเพชรบูรณ์ จำนวน 5 ร้าน ซึ่งกำลังประสบกับปัญหาการขาดแคลนน้ำเนื่องจากสถานการณ์เอลนีโญ ส่งผลให้บ่อบาดาลในพื้นที่มีน้ำไม่เพียงพอต่อการใช้งานทำให้ต้องซื้อน้ำจากแหล่งน้ำภายนอกมาใช้ในราคาที่สูงมาก (ราคาค่าน้ำ 250 บาท/ลูกบาศก์เมตร) ด้วยเหตุนี้ ผู้ประกอบการกลุ่มดังกล่าวจึงมีความต้องการขอรับการถ่ายทอดเทคโนโลยีด้านการบำบัดน้ำเสียโดยต้องการสร้างระบบบำบัดน้ำเสีย ณ แหล่งกำเนิด และต้องการนำน้ำที่ผ่านการบำบัดหมุนเวียนกลับมาใช้ในระบบชักโครก รดน้ำต้นไม้ และการล้างพื้น
ในการนี้ คณะวิจัยฯ พิจารณาแล้วเห็นว่าการจัดทำโครงการการจัดการความรู้การวิจัยและถ่ายทอดเพื่อการใช้ประโยชน์ให้ตรงตามความต้องการของผู้ใช้งานในประเด็นดังกล่าวจะก่อเกิดประโยชน์ในภาพรวมทั้งต่อผู้ประกอบการร้านอาหารและต่อหน่วยงานราชการที่เกี่ยวข้องในด้านการกำกับดูแลคุณภาพสิ่งแวดล้อม นอกจากนี้ ยังเห็นว่าร้านอาหารเป็นแหล่งกำเนิดน้ำเสียที่มีนัยสำคัญต่อการเพิ่มอัตราเร่งในการเกิดมลพิษทางน้ำให้แก่แหล่งน้ำ ดังนั้นการส่งเสริมการติดตั้งและใช้งานระบบบำบัดน้ำเสีย ณ แหล่งกำเนิด ให้แก่สถานประกอบการร้านอาหารจึงเป็นภารกิจที่ท้าทายและสามารถผักดันให้มีการขยายผลการติดตั้งและใช้งานในพื้นที่อื่นของประเทศไทยได้อย่างกว้างขวางต่อไป อีกทั้งยังสอดรับกับแนวทางการจัดการและอนุรักษ์ทรัพยากรน้ำของประเทศอย่างยั่งยืน โดยใช้หลักทฤษฎีและต้นแบบที่ประสบผลสำเร็จจากโครงการวิจัยเรื่อง “การพัฒนาต้นแบบระบบบำบัดน้ำเสีย ณ แหล่งกำเนิด สำหรับโฮมสเตย์และรีสอร์ท จังหวัดสมุทรสงคราม” ร่วมกับองค์ความรู้จากโครงการจัดการความรู้การวิจัยและถ่ายทอดเพื่อการใช้ประโยชน์ “การส่งเสริมระบบบำบัดน้ำเสีย ณ แหล่งกำเนิด เพื่อความยั่งยืนของทรัพยากรน้ำ กรณีศึกษาคลองเจดีย์บูชา จังหวัดนครปฐม” (ลักขณา เบ็ญจวรรณ์ และคณะ, 2560 และ 2566) ร่วมกับนวัตกรรมระบบบำบัดน้ำเสียครัวเรือนอย่างง่าย (โชคชัย, 2561) มาใช้ประกอบการศึกษาและออกแบบระบบบำบัดน้ำเสีย ณ แหล่งกำเนิด สำหรับร้านอาหาร โดยนำองค์ความรู้และหลักการต่างๆมาประยุกต์ให้มีความเหมาะสมต่อลักษณะสมบัติของน้ำเสีย การควบคุมดูระบบของผู้ใช้งาน โดยที่ระบบยังคงประสิทธิภาพในการบำบัดน้ำเสียได้ตามเกณฑ์มาตรฐานน้ำทิ้งและมีคุณสมบัติเหมาะสมตามเกณฑ์ที่ใช้พิจารณาควบคุมน้ำที่จะนำกลับมาใช้ใหม่ ซึ่งผลสำเร็จจากโครงการนี้จะสามารถเป็นต้นแบบให้ผู้ประกอบการร้านอาหารรายอื่นๆ และเป็นประโยชน์ต่อหน่วยงานราชการที่เกี่ยวข้องที่จะสามารถนำผลสำเร็จของโครงการไปใช้เพื่อขยายผลการใช้งานในเชิงนโยบายสาธารณะได้ต่อไปด้วย